۲۴ ژانویه ۱۹۹۴، فضاپیمای کلمنتاین توسط BMDO و ناسا به فضا پرتاب شد. مقصد این کاوشگر آزمایش سنسورها و اجزای فضاپیما هنگامی که در معرض فضا قرار می‌گیرد و مشاهدات علمی از ماه و سیاره ۱۶۲۰، می بود.
کلمنتاین برای احقاق اهداف خود شامل دو مرحله می بود. یک ماه بعد از پرتاب به مدار زمین، داخل مدار ماه شد.
نقشه‌برداری ماه در طول تقریباً دو ماه و در دو قسمت از مدار انجام شد. هر مدار شامل یک فاز نقشه‌برداری ۸۰ دقیقه‌ای می‌شد.
بعد از یک ماه نقشه‌برداری، مدار به ۱۳ درجه عرض شمالی چرخانده شد؛ جایی که کاوشگر برای یک ماه دیگر باقی ماند.
این نقطه امکان تصویربرداری جهانی و پوشش ارتفاع‌سنجی از ۶۰ درجه جنوبی تا ۶۰ درجه شمالی و درمجموع ۳۰۰ مدار را فراهم کرد.
رصد سیارک ۱۶۲۰ به‌علت نقص در فضاپیما انجام نشد. مشاهدات ماه شامل تصویربرداری در طول موج‌های گوناگون مرئی و امواج ماوراء بنفش و مادون قرمز، ارتفاع‌سنجی محدوده لیزری، گرانش‌سنجی و اندازه‌گیری ذرات باردار می بود.
این مشاهدات به‌منظور به‌دست‌آوردن عکس چند طیفی از کل سطح ماه، برسی کانی‌شناسی آن و به‌دست‌آوردن داده‌های گرانشی می بود. این چنین برنامه‌هایی برای تصویربرداری و تعیین اندازه، شکل، ویژگی‌های چرخشی، ویژگی‌های سطح و آمار دهانه‌های سیارک وجود داشت که انجام نشد.
