با منفعت گیری از داده‌های تصویربرداری عصبی نزدیک به ۱۲۰۰۰ شرکت‌کننده، محققان قبول کردند که برای تشخیص، تحقیق و درمان اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی (ADHD) به برسی رویکرد کل مغز نیاز است.
مطالعات قبلی بر روی مناطق یا شبکه‌های خاصی در مغز متمرکز می‌شدند. اما اکنون دانشمندان دانشگاه اورگن (OHSU) و مینه‌سوتا اعتقاد دارند جنبه‌هایی از خطرات این بیماری که با بزرگ‌نمایی و مشاهده عکس بزرگتر مغز قابل تشخیص است نباید نادیده گرفته بشود.
«مایکل مونی»، استادیار انفورماتیک پزشکی و اپیدمیولوژی بالینی به‌گفتن یکی از نویسندگان این مطالعه او گفت:
«با برسی اثرات مناطق سراسر مغز، ما اکنون به ADHD به‌گفتن قضیه کلی در مغز نگاه می‌کنیم. این دیدگاه می‌تواند پیش‌بینی این که کدام کودکان مبتلا به ADHD می باشند و امکان پذیر این اختلال چه مقدار شدید باشد را آسان‌تر کند. ما امیدواریم که این به شناسایی زودهنگام کودکان در معرض خطر پشتیبانی کند تا بتوانند در اسرع زمان خدمات موردنیاز خود را دریافت کنند.»
ADHD که طیف وسیعی از علائم را شامل می‌بشود، ۳.۵ درصد جمعیت ایالات متحده یا بیشتر از ۱۱ میلیون نفر را تحت تأثیر قرار می‌دهد. یقیناً فکر می‌بشود که رقم واقعی زیاد زیاد تر باشد. درحال حاضر، هیچ آزمایش واحدی وجود ندارد که بتوان از آن برای تشخیص این بیماری که هم در کودکان و هم در بزرگسالان وجود دارد منفعت گیری کرد. بهترین چیزی که فعلا منفعت گیری می‌بشود، ترکیبی از آزمایش‌های پزشکی برای رد دیگر شرایط، بازدید شرح حال و «چک لیست علائم» است که مبنا تشخیص و درمان را راه اندازی خواهند داد.
در این مطالعه، محققان از داده‌های تصویربرداری عصبی نزدیک به ۱۲۰۰۰ کودک ۹ و ۱۰ ساله منفعت گیری کردند، که در طی یک دهه، رشد رفتاری و اجتماعی مغز را ترسیم می‌کرد. با این کار، آنها یک سیستم نشانه و ملاک خطر صدمه عصبی (PNRS) برای تخمین گمان تشخیص ADHD بر پایه اتصالات سراسر مغز تشکیل کردند.
چیزی که دریافت شد این می بود که بین مقدار امتیاز این شاخص و تشخیص اختلال، وقتی که کل مغز و اتصالات آن در نظر گرفته می‌شد، ربط معنی‌داری وجود داشت.
مونی او گفت: «شوق‌انگیز است، چون تعداد بسیاری از تحقیقات قبلی بر روی مناطق خاص و جداگانه مغز متمرکز بودند. اما مطالعه ما مشخص می کند که سیگنال‌هایی از همه نواحی مغز در خطر ADHD نقش دارند.»
این تیم می‌گوید قدم بعدی این است که قیاس کنند آیا نتایج در سنین گوناگون با هم سازگار است یا خیر، تا بتوانند یک ابزار عصبی قوی برای تشخیص فراهم کنند. آنها این چنین امیدوارند که این سیستم بتواند به محققان پشتیبانی کند تا به جای بازدید نحوه اتصالات در سراسر مغز، مبنایی برای درمان بهتر فراهم کند.
راه حلهای تشخیص جاری، قدیمی در نظر گرفته خواهد شد. اما اکنون اطلاعات بیشتری درمورد ADHD و تعداد بسیاری از نشانه‌های رفتاری آن وجود دارد. درحالی‌که علائم ADHD می‌تواند شامل بیش‌فعالی، تکانش‌گری و اختلال باشد، یک نوع کم‌توجهی و حواس پرتی نیز وجود دارد. این چنین، دسته سومی همانند به ترکیبی از این دو حالت هم مشاهده شده است.
مونی او گفت: «امید ما این است که تحقیقات در این عرصه را ادامه دهیم. در آینده، ما می‌توانیم این روش را تا حدی بهبود ببخشیم و پیش‌بینی و برسی خطر ADHD را اراعه دهیم.»
نتایج پژوهش حاضر در مجله Journal of Neuroscience انتشار شده است.
