۸ فوریه ۱۹۷۴، آخرین سرنشینان ایستگاه فضایی اسکای‌لب به زمین بازگشتند. بدین ترتیب این برنامه بعد از برگشت فضانوردان به زمین به آخر خود رسید.
اسکای‌لب
اسکای‌لب ایستگاه فضایی متعلق به ایالات متحده می بود و برای ده سال برنامه‌ریزی شده می بود، اما بودجه آن لغو شد و با ساخت ایستگاه فضایی بین‌المللی مأموریت آن به‌آخر رسید.
طرفداران سفرهای فضایی، نویسندگان داستان‌های علمی- تخیلی و دانشمندان تعداد بسیاری انتظار یک ایستگاه فضایی را می‌کشیدند که قدم اولیه را برای اکتشافات فضایی رقم بزند. کوششهای دانشمندانی همانند ورنر فون براون و آخر برنامه آپولو علتشد ناسا درمورد ایستگاهی در فضا بیاندیشد.
به این علت اسکای‌لب در مه ۱۹۷۳ راه‌اندازی شد و توسط موشک سترن به مدار پایینی زمین پرتاب شد.
این ایستگاه شامل ماژول فضاپیمای آپولو و ماژول خدماتی می‌شد که به آن متصل می بود. ماژول خدمات دارای رصدخانه خورشیدی، کارگاه آموزشی و چندین آزمایشگاه می بود.
ظرفیت ایستگاه اسکای‌لب سه نفر می بود و از سه مأموریت حمایتمی‌کرد. مأموریت اول ۲۸ روز، مأموریت دوم ۵۸ روز و مأموریت آخر ۸۴ روز به‌طول انجامید.
اسکای‌لب در طول دوران فعالیتش یک‌بار دچار صدمه شدیدی شد و خطر غیرقابل‌منفعت گیری‌شدن آن را تهدید می‌کرد. اما سرنشینان موفق به تعمیر و نجات آن شدند که جزو اولین تعمیراتی می بود که در فضا صورت گرفت.
آخر برنامه
سرنشینان سومین و آخرین مأموریت اسکای‌لب در طول زمان وجود خود در کارگاه مداری، به رصد خورشید و یک دنباله‌دار پرداختند و در چندین مطالعات پزشکی شرکت کردند.
آنها در بار کاری خود به‌قدری غرق بودند که حتی ربط خود با ناسا را نیز قطع کردند. همه کارهای برنامه‌ریزی‌شده تا قبل آخر کار ایستگاه انجام شدند و فضانوردان در ۸ فوریه ۱۹۷۴ به زمین بازگشتند و این آخرین خداحافظی با اسکای‌لب می بود.
بعد از آن ایستگاه متروکه شد و سرانجام در سال ۱۹۷۹، کپسول آن در اقیانوس آرام سقوط کرد.
