۱ مارس ۱۹۶۶، ونرا ۳ متعلق به شوروی اولین فضاپیمایی می بود که بر سطح سیاره ناهید فرود آمد.
ونرا ۳ در ۱۶ نوامبر ۱۹۶۵ به فضا پرتاب شد. وسیله نقلیه ورودی حاوی یک سیستم ربط رادیویی، ابزار علمی، منبع های انرژی الکتریکی و مدال‌هایی می بود که نشان ارتش اتحاد جماهیر شوروی را داشتند.
برنامه ونرا
ونرا نام مجموعه کاوشگرهای فضایی می بود که اتحاد جماهیر شوروی در سال‌های ۱۹۶۱ تا ۱۹۸۴ برای جمع‌آوری اطلاعات مربوط به ناهید به فضا پرتاب کرد.
۱۶ کاوشگر به‌سوی این سیاره پرتاب شدند که از بین آن‌ها دو کاوشگر اول حتی نتوانستند از سطح زمین خارج شوند. ونرا ۷، اولین کاوشگر از این سری می بود که برای فرودی نرم طراحی شد و ونرا ۴ نیز توانست اولین تصاویر و اطلاعات را به دانشمندان روسی مخابره کند.
با دقت به شرایط و سطح شدیداً ناهموار ناهید، همه این سطح‌نشین‌ها تنها برای دقایق یا حداکثر ساعاتی دوام می‌آوردند. ابزارها در هر مأموریت ونرا متفاوت بودند، اما همه آن‌ها شامل دوربین‌ها و تجهیزات تجزیه‌وتحلیل جوی و خاک می‌شدند.
برنامه ونرا چند دستاورد بزرگ در عرصه کاوش در فضا تشکیل کرد و در‌واقع از اولین دستگاه‌های ساخت انسانی می بود که داخل جو سیاره فرد دیگر شد.
ونرا ۳
ونرا ۳ شامل یک کاوشگر ورودی، طراحی‌شده برای ورود به جو زهره و چتر نجات برای فرود و یک فضاپیمای حامل می بود که کاوشگر ورودی را به زهره می‌برد.
مأموریت این فضاپیما فرود روی سطح ناهید می بود. مسیر اولیه کاوشگر ۶۰,۵۵۰ کیلومتر از ناهید فاصله داشت. به این علت یک مانور اصلاح مسیر در ۲۶ دسامبر ۱۹۶۵ انجام شد که کاوشگر را در مسیر برخورد با سیاره قرار داد. تماس با کاوشگر در ۱۵ فوریه ۱۹۶۶ به گمان زیاد به‌علت گرمای بیش‌ازحد قطع شد.
کاوشگر در ۱ مارس ۱۹۶۶ روی زهره سقوط کرد و اولین کاوشگر فضایی می بود که به سطح سیاره فرد دیگر برخورد کرد. این برخورد قبل از برگشت دادن داده‌های سیاره‌ای به زمین رقم خورد.
