دورکاری بدون استرس؛ راه‌های نگه داری اعتدال بین کار و زندگی شخصی_اسکوار

در چند سال تازه، تمایل به دورکاری و کارکردن در خانه افزایش چشمگیری داشته است. با دقت به این که دورکاری جهت صرفه‌جویی در رفت‌وآمد، راحتی و اسایش زیاد تر و افت استهلاک می‌بشود، کارمندان بسیاری طرف‌دار کار در منزل شده‌اند. این مقوله با وجود مزایای خود، معایبی هم دارد که ناتوانی در برقراری اعتدال بین کار و زندگی، با اهمیت ترین آن است. اما خبر خوب این است که با چند راهکار ساده می‌توانید بین کار و زندگی شخصی خود اعتدال تشکیل کنید و از دورکاری و مزایای آن لذت ببرید. در این نوشته، قرار است بازدید کنیم که کارمندان با سنین گوناگون، در شرایط دورکاری چطور با قضیه تشکیل اعتدال بین کار و زندگی شخصی دست‌وپنجه نرم می‌کنند. در ادامه، چند راهکار کاربردی را هم در این عرصه به شما معارفه می کنیم. با ما همراه باشید.

جداکردن کار از زندگی شخصی؛ کدام کارمندان در این عرصه موفق‌تر می باشند؟

نتایج تحقیقات تازه مشخص می کند که ی که کارمندان جوان‌تر در تشکیل مرز بین کار و زندگی شخصی، ضعف بیشتری دارند! محققان دریافته‌اند که هر چه سن کارمندان زیاد تر باشد، بهتر می‌توانند کار را از زندگی شخصی خود جدا کنند. به‌علاوه، منفعت‌وری آن‌ها زیاد تر خواهد می بود و در نهایت، از تشکیل اعتدال بین کار و زندگی در شرایط دورکاری رضایت بیشتری خواهند داشت. بیایید این قضیه را از دید آمار و پژوهش‌های محققان بازدید کنیم.

پژوهش‌های بسیاری برای فهمیدن رابطه بین سن، جداکردن کار از زندگی و منفعت‌وری شغلی انجام شده است. در یکی از این پژوهش‌ها، حرکت ۱۷۲ کارمند انگلیسی ۶۹-۲۰ساله که در صنایع گوناگون مشغول به کار بودند و در ۷۰ درصد اوقات، به‌صورت دورکاری ماموریت های شغلی خود را انجام می‌دادند، مورد بازدید قرار گرفتند. از شرکت‌کنندگان در این پژوهش خواسته شد که راهکارهای خود را برای تشکیل مرز بین کار و زندگی شخصی به چهار دسته گوناگون فیزیکی، رفتاری، وقتی و ارتباطی دسته‌بندی کنند.

برای هر یک از این موارد، مثالهایی هم اراعه شد که برخی از این مثال‌ها را در ادامه می‌خوانید:

• تاکتیک‌های فیزیکی: منفعت گیری از یک فضای کاری اختصاصی در خانه؛ منفعت گیری از وسایل جداگانه (همانند تلفن همراه، تبلت یا لپ‌تاپ) برای کار و فعالیت‌های شخصی
• تاکتیک‌های رفتاری: اجتناب از چک‌کردن ایمیل‌ها، مطلب‌ها و تماس‌های کاری در زمان‌های غیر کاری؛ اجتناب از دادن شماره تلفن شخصی به همکاران برای او گفت و گو درمورد‌ی مسائل کاری
• تاکتیک‌های وقتی: تعیین زمان اغاز و آخر کار؛ منفعت گیری از ابزارهای مناسب برای پیگیری و کنترل مقدار زمان صرف‌شده برای کار
• تاکتیک‌های ارتباطی: اشتراک‌گذاری تقویم کاری با اعضای تیم، زیردستان و سرپرستان و مطلع‌کردن آن‌ها از این که چه زمان‌هایی در دسترس نخواهند می بود؛ تعیین ی‌کسری راهکار برای رسیدگی به موارد اضطراری در زمان شخصی

در تجزیه و تحلیل نتایج این پژوهش، مواردی همانند تاثییر جنسیت فرد، فرزندداشتن، حالت سرپرستی، توانایی‌ی دورکاری، ماموریت های شغلی فرد و برتری‌های او نیز در نظر گرفته شدند. بعد از انجام تحلیل‌ها، محققان به این نتیجه رسیدند که کارمندان مسن‌تر، تمایل بیشتری به منفعت گیری از تاکتیک‌های تشکیل مرز بین کار و زندگی شخصی دارند که این قضیه به نوبه‌ی خود، منفعت‌وری بیشتری را هم در پی داشت (منفعت‌وری در این پژوهش، تکمیل به‌موقع ماموریت های کاری و به‌حداقل رسیدن کارهای ناتمام در آخر هفته تعریف شده می بود).

مطالعه‌ی دوم شامل مثالی کاملاً جدیدی از ۲۸۲ کارمند می بود که همه آن‌ها حداقل در ۷۰ درصد اوقات ماموریت های کاری خود را به‌صورت دورکاری انجام می‌دادند. شرکت‌کنندگان ۶۹-۱۹‌ساله و ساکن کشورهای انگلیسی‌زبان بودند. سه پرسشنامه با فاصله دو هفته در اختیار شرکت‌کنندگان قرار گرفت و از آن‌ها خواسته شد تا مقدار منفعت گیری‌ی خود از تاکتیک‌های جداکردن کار از زندگی را برسی کنند.

آن‌ها باید اعتدال بین کار و زندگی و کارهای ناتمام خود را در هر سه سوال‌نامه رتبه‌بندی می‌کردند. نتایج مطالعه‌ی دوم هم درست شبیه مطالعه‌ی اول می بود: کارگران مسن‌تر، به قضیه‌ی تشکیل اعتدال بین کار و زندگی در شرایط دورکاری زیاد تر اهمیت داده بودند و در نتیجه، در انتهای هفته کارهای ناتمام کمتری داشتند.

در هر دو مطالعه، پژوهشگران دریافتند که هرچه کارمندان فریلنس به جداکردن کار از زندگی اهمیت بیشتری داده بودند، کارهای ناتمام کمتری داشتند و در مطالعه‌ی دوم، آن‌ها برسی بهتری از اعتدال بین کار و زندگی شخصی داشتند. هرچه سن کارمندان زیاد تر می بود، آن‌ها از تاکتیک‌های بیشتری برای تشکیل مرز بین ماموریت های کاری و زندگی شخصی منفعت گیری کرده بودند و درنتیجه، گمان عقب‌افتادن کارهایشان کمتر و رضایت آن‌ها از تشکیل اعتدال بین زندگی شخصی و کار زیاد تر می بود.

در صورت دورکاری، چطور بین زندگی شخصی و کار اعتدال برقرار کنیم؟

هر چند که دورکاری، انعطاف‌پذیری و آزادی ما در زندگی شخصی را افزایش می‌دهد، اما با این حال، این آزادی می‌تواند مرز بین کار و زندگی شخصی را مبهم کند و به افت منفعت‌وری منجر بشود. در ادامه، نکاتی کاربردی را برای جداکردن کار از زندگی شخصی به شما اراعه کرده‌ایم. با منفعت گیری از این راهکارها، می‌توانید منفعت‌وری خود را به حداکثر برسانید و سلامت روان خود را نگه داری کنید:

تشکیل فضای کار اختصاصی

در شرایط دورکاری، تعیین فضایی اشکار به‌گفتن محل کار زیاد مهم است. این عمل نه‌تنها ذهن شما را برای کارکردن آماده می‌کند، بلکه یک مرز فیزیکی بین کار و زندگی شخصی تشکیل می‌کند. یک گوشه‌ی آرام یا یک اتاق خالی را انتخاب کنید و آن را با وسایل الزامی همانند صندلی راحت، میز مرتب و ابزارهایی مرتبط تجهیز کنید تا هنگامی داخل این فضا می‌شوید، به مغزتان سیگنال دهید که زمان تمرکز و انجام کار فرا رسیده است. درنهایت، هنگامی کارتان همه شد، اتاق را ترک کنید و تلاش کنید در اوقات فراغت خود داخل این فضای کاری نشوید.

تشکیل یک روتین ثابت

تنظیم یک روتین ثابت برای جداکردن زندگی کاری و شخصی زیاد مهم است. برای کارکردن، ساعات مشخصی را تعیین کنید که با زمان‌های پربازده شما هم‌خوانی دارند و به این بازه‌ی وقتی پایبند باشید. روز خود را با یک روتین صبح‌بعضی اوقات همانند نوشیدن قهوه، خواندن چند صفحه کتاب، دوش‌گرفتن، ورزش‌کردن و مواردی از این دست اغاز کنید. این کار به شما پشتیبانی می‌کند که خودتان را برای اغاز کار آماده کنید و راحت‌تر از فضای استراحت و حالت شخصی جدا شوید. بعد از این که زمان آخر کار فرا رسید، همه ابزارها و دستگاه‌ها را خاموش کنید و از فضای کاری خود دور شوید.

پوشیدن لباس مناسب

هر چند که کارکردن با پیژامه و لباس‌های راحت زیاد وسوسه‌برانگیز است، اما پوشیدن لباس رسمی، به تشکیل مرز روانی بین کار و زمان فراغت شما پشتیبانی می‌کند. منظور ما این نیست که حتماً باید لباس رسمی بپوشید، بلکه عوض‌کردن لباس خواب و پوشیدن لباس راحت و غیر رسمی می‌تواند نشان‌دهنده‌ی اظهار آمادگی شما برای اغاز کار باشد. کارکردن با لباس خواب، امکان پذیر علتتنبلی و خواب‌آلودگی شما در طول روز بشود.

تعیین حد و مرز

یکی از بزرگترین چالش‌های دورکای، کنترل مزاحمت‌هایی است که امکان پذیر از سوی خانواده، دوستان یا هم‌خانه‌های شما تشکیل بشود. در این حالت، باید ساعات کاری خود را به‌وضوح برای اطرافیان خود اشکار کنید تا آن‌ها بدانند چه وقتی در دسترس هستید و چه وقتی نباید خلوت و تمرکز شما را به هم بزنند. برای این که نشان بدهید در چه زمان‌هایی در دسترس هستید یا نیاز به حریم خصوصی دارید، می‌توانید از نشانه‌های فیزیکی همانند بستن در یا منفعت گیری از هدفون پشتیبانی بگیرید.

تعیین زمان استراحت

همان گونه که در محیط کار، ساعات مشخصی به استراحت، صرف ناهار و مواردی از این دست تعلق دارد، در شرایط دورکاری نیز این قضیه‌ای زیاد حائز اهمیت است. حتماً در طول روز، زمان‌هایی را برای بلندشدن از پشت میز، صرف بین‌وعده و استراحت در نظر بگیرید. فاصله‌گرفتن از فضای کار و انجام فعالیت‌های غیرکاری به نگه داری اعتدال بین کار و زندگی پشتیبانی می‌کند و مانع از فرسودگی شغلی و روانی می‌بشود. علاوه بر این، حتماً وقتی را برای فعالیت‌های تفریحی، سرگرمی‌ها و زمان‌گذرانی با عزیزانتان تعلق دهید تا به بهبود کلی سلامت روانی خود نیز پشتیبانی کنید.

دورکاری بدون فرسودگی!

دورکاری فرصتی بی همتا برای تشکیل اعتدال بین کار و زندگی شخصی فراهم می‌کند، اما الزام تلاش آگاهانه است. با تعیین مرزهای آشکار، تشکیل روتین‌های منظم و منفعت گیری از ابزارهای مناسب، می‌توانید از مزایای دورکاری منفعت‌مند شوید. آن هم بدون این که فرسودگی رخ دهد یا زندگی شخصی خود را قربانی کنید. به یاد داشته باشید که انعطاف‌پذیری کلید دستیابی به اعتدال است. با تنظیم برنامه‌ی مشابه با نیازهای خود و برتری‌بندی سلامت و نشاط‌تان، می‌توانید متخصص دورکار باشید، در حالی که هم شیرینی پیروزی شغلی را می‌چشید و هم از برقراری اعتدال بین کار و زندگی لذت می‌برید. شما در راستای مرزبندی بین کار و زندگی شخصی، چه پیشنهاد‌ای برای همکاران دورکار خود دارید؟

منبع: psychologytoday

چطور با مدیر و همکاران خود تعامل موثری داشته باشیم.

چطور در سازمان خود پله‌های ترقی را به‌شدت طی کنیم.