نوشته و ویرایش شده توسط مجله ی اسکوار
محققان جزئیات جدیدی را درمورد یک مومیایی مصری که زیاد همانند به نقاشی جیغ از «ادوارد مونک» است و به گمان زیادً بیشتر از ۳۰۰۰ سال قدمت دارد، کشف کردند. پیشازاین باستانشناسان گمان میکردند به علت فرایند نامناسب مومیاییکردن، چهره این زن این چنین مانده است، اما اکنون محققان فرضیه فرد دیگر را نقل میکنند. محققان میگویند که این زن درحالیکه در رنج بوده، مرده است.
بر پایه گزارش گاردین، این مومیایی که به «زن درحال جیغزدن» مشهور است، در سال ۱۹۳۵ در یک تابوت چوبی در مقبره سمنوت (Semnut)، معمار مشهور در زمان سلطنت حتشپسوت کشف شد. به حرف های محققان دانشگاه قاهره، او با موادی گرانقیمت و وارداتی مومیایی شده است. باتوجه به مرغوببودن این مواد و نحوه مومیاییشدن، علت جیغ این زن به فرایند نادرست مومیاییکردن مربوط نیست.
کشف معمای مومیایی جیغزن
محققان که نتایج پژوهش آنها در مجله Frontiers منتشرشده، میخواستند درمورد این زن و نحوه مرگ او بدانند، به این علت آنها به بازدید دقیق باقی مانده جسد او پرداختند. آنها با منفعت گیری از سیتی اسکن، جسد او را با دقت تصویربرداری کردند تا آن را با جزئیات مطالعه کنند و کالبدشکافی مجازی انجام بدهند.
با انجام آزمایشهای گوناگون، محققان تخمین زدند که قد این زن در زمان زندهبودن نزدیک به ۱.۵۵ متر بوده است. آنها دریافتند که او در نزدیک به ۴۸ سالگی مرده و از آرتریت خفیفی در ستون فقرات رنج میبرده است. اگرچه علت مرگ دقیقاً اشکار نیست، اما جسد وی حاوی یک مسئله شگفت می بود: مغز، دیافراگم، قلب، ریهها، کبد، طحال، کلیهها و روده او تا این مدت در بدن قرار داشتند. این کار اگرچه ناشناخته نیست، اما نادر است، چراکه در زیاد تر دورهها، ازجمله دورانی که این زن میزیسته و مرده است، برداشتن زیاد تر اعضای بدن در طول مومیاییکردن رایج می بود.
آخرین مطالب
- چرا سپاس از نیروی کار قدرتمندترین استراتژی مدیریتی است؟ + مزایای سپاس از نیروی کار_اسکوار
- آیا «مغز مادرانه» یا فراموشی مادرانه حقیقت دارد؟_اسکوار
- ۴ راه برای رهبری در زمان بحران_اسکوار
- چطور بر نشخوار فکری تسلط کنیم؟ + ۷ راه تسلط بر نشخوار فکری با خلاقیت_اسکوار
- بایدها و نبایدهای قرار عاشقانه موفق: ۳ مسئلهای که باید مراعات کنید_اسکوار
محققان با بازدید مواد مومیایی و نحوه تدفین او، فهمید شدند که علت جیغزدن نمیتواند به فرایند مومیاییکردن ربط داشته باشد و امر فرد دیگر در کار بوده است. در مواردی، ماهیچههای یک فرد درحال مرگ امکان پذیر قفل و دچار مرگاخُشکی یا ریگورمورتیس (Rigor mortis) بشود. برخی از این اسپاسمهای جسد (Cadaveric spasm) نیز بهراحتی قابل برگشت نیست. به حرف های محققان این چنین اسپاسمی، نشاندهنده این است که فرد در حالتی غیرعادی و از ناراحتی شدید مرده است.
این گمان وجود دارد که او را در عرض ۱۸ تا ۳۶ ساعت بعد از مرگ، مومیایی کرده باشد، یعنی قبل از این که بدنش شل یا تجزیه بشود، به این علت موقعیت دهان بازش در زمان مرگ تا به امروز نگه داری شده است.
دسته بندی مطالب
