نوشته و ویرایش شده توسط مجله ی اسکوار
هیولای Tupolev Tu-95 یک بمب افکن استراتژیک و هواپیمای حامل موشک چهار موتوره است که توسط گروه توپولف در دوران اتحاد جماهیر شوروی ساخته شد. این بمب افکن توربوپراپ اولین پرواز خود را در نوامبر ۱۹۵۲ انجام داده و در آوریل ۱۹۵۶ در قسمت هوانوردی دوربرد نیروی هوایی شوروی داخل خدمت شد. بین سال های ۱۹۵۲ تا ۱۹۹۳ بیشتر از ۵۰۰ فروند از بمب افکن Tu-95 تشکیل شد که تعداد بسیاری از آنها تا این مدت هم در خدمت می باشند. انتظار می رود که نیروهای هوافضای روسیه تا دهه ۲۰۴۰ با هواپیماهای Tu-95 خود پرواز کنند.
یک مشتق مسافربری تجاری، به نام Tu-114، در سال ۱۹۶۱ بر پایه این بمب افکن معارفه شد که می توانست ۲۲۴ مسافر را در خود جای دهد. تنها ۳۲ فروند از این نسخه بین سالهای ۱۹۵۸ و ۱۹۶۳ ساخته شد که عمدتاً توسط شرکت های آئروفلوت و نیروی هوایی شوروی به پرواز در می آمد. یک نسخه گشت دریایی متفاوت (یک بمب افکن) نیز از Tu-95 در سال ۱۹۷۲ معارفه شد و Tu-142 نام گرفت. با ۱۰۰ نمونه ساخته شده بین سال های ۱۹۶۸ و ۱۹۹۴، تعداد بسیاری از این بمب افکن ها در نیروی دریایی روسیه در حال خدمت می باشند.
یک بمب افکن با ظرفیت بار سنگین
کمیت ها | اعداد و رقم های |
وزن خالی | ۹۰ تن |
وزن ناخالص | ۱۷۱ تن |
حداکثر وزن برخاست | ۱۸۸ تن |
بعد از بیشتر از ۶۰ سال خدمت، بمب افکن Tu-95 ساخت توپولف با موتور توربوپراپ خود هم چنان فعال است چون می تواند مسافت های طویل را با محموله های سنگین خود طی کند. با دقت به این که امروزه اکثر بمب افکن های سنگین از جمله B-52 آمریکایی با موتور جت کار می کنند، چرا روس ها هم چنان با یک بمب افکن توربوپراپ پرواز می کنند؟
همانطور که در مقاله SKYbrary اشکار شد، بعد از آخر جنگ جهانی دوم در دهه ۱۹۴۰ ، اولین بمبافکن سنگین دوربرد اتحاد جماهیر شوروی Tupolev Tu-4 می بود. این هواپیما یک کپی از هواپیمای آمریکایی B-29 Superfortress ساخت بوئینگ می بود گه چندین فروند از آن ها در طول جنگ جهانی دوم ناچار به فرود اضطراری در خاک شوروی شده و این سرزمین آن ها را در نیروی هوایی خود به کار گرفت.
اتحاد جماهیر شوروی بمب افکنی می خواست که ایالات متحده را تهدید کند
- بمب هسته ای تزار
- وزن: ۳۰ تن
- ابعاد: ۸ متر در ۱.۸ متر
- چتر نجات: ۱۷,۰۰۰ فوت مربع
علیرغم توانایی های Tu-4، شوروی یک بمب افکن سنگین با برد زیاد تر برای تهدید اهداف خود در ایالات متحده می خواست. در اواخر دهه ۱۹۴۰ می بود که هواپیماهای پیستونی با توربوپراپ جانشین شدند.
موتورهایی که برای Tu-95 انتخاب شدند، چهار موتور توربوپراپ کوزنتسوف تجهیزبه دو ملخ چهار پره با چرخش در جهت بودند. شوروی موتورهای توربوپراپ را برای این بمب افکن سنگین انتخاب کرد چون موتورهای جت اولیه سوخت بیشتر از حدی می سوزاندند. با منفعت گیری از توربوپراپ، Tu-95 میتوانست ساعتها بدون نیاز به سوختگیری در هوا بماند.
بمب افکن Tu-95 توپولف اولین پرواز خود را در نوامبر ۱۹۵۲ انجام داد و در سال ۱۹۵۶ رسماً داخل خدمت نیروی هوایی شوروی شد. در ۳۰ اکتبر ۱۹۶۱، یک نسخه اصلاح شده از بمب افکن Tu-95 برای حمل و شلیک یک بمب هسته ای با نام مستعار بمب تزار یا Tsar Bomba منفعت گیری شد. در آن زمان، این قوی ترین بمب گرما هسته ای جهان می بود که تا به آن زمان آزمایش شده می بود. علاوه بر توانایی حمل و رهاسازی بمب تزار، این هواپیمای همه کاره می توانست برای پرتاب یک بمب گرما هسته ای ۴۲ کیلوتنی RDS-6S و یک بمب ۲۰۰ کیلوتنی RP-30-32 نیز مورد منفعت گیری قرار گیرد.
بمب افکن Tu-95 برای شلیک موشک های کروز سازگار شده است
- ظرفیت حمل موشکی: تا ۱۵۰۰۰ کیلوگرم
- موشک ها: از جمله موشک های Kh-20، Kh-22، و Kh-55/101/102، یا ۸ موشک کروز Kh-101/102 که بر روی ستون های زیر بال نصب شده اند.
طی سالها، توپولوف Tu-95 به همان شکلی که ایالات متحده B-52 های خود را بروزرسانی کرده، ارتقا یافته است. علاوه بر توانایی حمل بمب های هسته ای، Tu-95 برای پرتاب موشک های کروز و انجام گشت های دریایی نیز سازگار شده است.
از زمان جنگ سرد تا بحال، Tu-95 که در بین کشورهای ناتو با لقب Bear به معنی خرس می بشود، زیاد تر برای تست قابلیت های جنگنده-رهگیر نیروی هوایی ناتو منفعت گیری می بشود و طبق معمولً در نزدیکی اسکاتلند و آلاسکا پرواز می کند. برخلاف B-52، Tu-95 هیچ زمان در پروازهای آموزشی، تسلیحات هسته ای حمل نمی کرد چون این نوشته مانع از آمادگی ماموریتی آنها می شد.
در زمان اتحاد جماهیر شوروی و حتی امروز در فدراسیون روسیه، سلاحهای هستهای در پناهگاههایی که به شدت مستحکم ساخته شده بودند نگهداری می شدند و از طریق یک خندق در هواپیما بارگذاری میشد. آماده سازی و مسلح کردن Tu-95 به یک بمب هسته ای می توانست دو ساعت طول بکشد.
تجهیزبه تجهیزات الکترونیکی تازه و سیستم های مقصد گیری ارتقا یافته، نسخه مدرن تر Tu-95MS می تواند ۱۶ موشک کروز هسته ای ۲۰۰ کیلوتنی AS-15 Kent را حمل کند. برای فهمیدن این قوت، باید بدانید که هر موشک کروز اتمی ده برابر نیرومندتر از بمب هستهای ۴.۵ تنی موسوم به «مرد چاق» است که آمریکاییها در سال ۱۹۴۵ روی ناکازاکی انداختند.
Tu-95 که توسط یک خدمه هفت نفره اداره می بشود، آنقدر پر سر و صدا است که حتی زیردریایی های زیر آب نیز می توانند صدای پرواز آن در ارتفاع بالا را بشنوند. نیروی هوایی فدراسیون روسیه علیرغم عدم رادارگریزی و پرواز این هواپیما با حداکثر شدت ۹۲۵ کیلومتر در ساعت، هیچ هواپیمای فرد دیگر ندارد که بتواند به اندازه Tu-95 سلاح حمل کند.
نیروی هوایی روسیه امکان پذیر تا دهه ۲۰۴۰ از Tu-95 منفعت گیری کند
بعد از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در دسامبر ۱۹۹۱، صنعت دفاعی روسیه دچار آشفتگی شد و از آن زمان تا بحال نتوانسته به شرایط اسبق بازگردد. این کار در تهاجم بردوام به اوکراین مشهود است، جایی که روسیه ناچار به منفعت گیری از تانک هایی شده که قدمت آن ها به T-54 های دهه ۱۹۵۰ بازمی گردد.
پیش از عملیات موسوم به «عملیات اختصاصی» که انتظار میرفت یک هفته طول بکشد، حرف های میشد روسیه در حال گسترش یک هواپیمای جت برای جایگزینی Tu-95 است. در شرایط جاری، Tu-95 با موتور توربوپراپ خود توان رویارویی با پدافند هوایی ناتو را ندارد. به علت توانایی اش برای منفعت گیری به گفتن یک سیستم حمل و نقل موشک های کروز هسته ای، به گمان زیاد این بمب افکن هسته ای تا دهه ۲۰۴۰ در خدمت نیروی هوایی روسیه باقی خواهد ماند.
دسته بندی مطالب