نوشته و ویرایش شده توسط مجله ی اسکوار
NGC 206، یکی از بزرگ‌ترین و درخشان‌ترین مجموعه‌های ستاره‌ای شناخته‌شده، همراه با مناطق ستاره‌زایی صورتی‌رنگ در بازوهای غبارآلود کهکشان آندرومدا قرار گرفته است. این کهکشان مارپیچی که با نام M31 نیز شناخته می‌بشود، نزدیک‌ترین کهکشان بزرگ به کهکشان راه شیری است و تنها ۲.۵ میلیون سال نوری با ما فاصله دارد.
در عکس روز ناسا چه می‌بینیم؟
در این نمای نزدیک از جنوب غربی قرص کهکشانی آندرومدا، NGC 206 به‌صورت ناحیه‌ای با نور آبی در مرکز عکس دیده می‌بشود. ستارگان درخشان و آبی‌رنگ NGC 206 نشان‌دهنده جوانی این مجموعه ستاره‌ای است؛ جوان‌ترین ستارگان پرجرم این مجموعه کمتر از ۱۰ میلیون سال عمر دارند.
NGC 206 نزدیک به ۴ هزار سال نوری وسعت دارد که زیاد بزرگ‌تر از خوشه‌های باز یا کهکشانی ستارگان جوان در کهکشان راه شیری است. از نظر اندازه، این مجموعه شبیه زایشگاه ستاره‌ای NGC 604 در مجاورت کهکشان مارپیچی M33 و سحابی رتیل در ابر ماژلانی بزرگ است.
NGC 206 یکی از بزرگ‌ترین مناطق ستاره‌زای شناخته‌شده در گروه محلی کهکشانی ماست. این مجموعه توسط «ادوین هابل» به‌گفتن خوشه ستاره‌ای کشف شد، اما امروزه به‌علت وسعت آن، به‌گفتن مجموعه ستاره‌ای OB (دارای ستارگان طیف O و B) طبقه‌بندی می‌بشود.
این مجموعه ساختاری دوگانه دارد: قسمت اول، با سن تقریبی ۱۰ میلیون سال، ناحیه‌ای جوان و فعال در ستاره‌زایی است که چندین منطقه H II را در مرزهای خود جای داده است. مناطق H II به‌طور معمول مناطقی از گاز یونیزه‌شده می باشند که به‌علت تابش پرانرژی ستارگان جوان و داغ شکل گرفته‌اند و نشان‌دهنده فعالیت شدید ستاره‌زایی می باشند.
در روبه رو، قسمت دوم که قدمتی بین ۴۰ تا ۵۰ میلیون سال دارد، ستارگان قدیمی‌تری را در خود جای داده و شامل تعداد قابل‌توجهی ستاره قیفاووسی است.
اخترشناسان با بازدید سیستماتیک ستارگان متغیر در داخل و اطراف NGC 206، به‌اختصاصی قیفاووسی‌ها و سیستم‌های دوتایی، در کوششاند تا فاصله این منطقه را به دقت تعیین کنند. این نوع ستارگان به‌علت تغییرات دوره‌ای در روشنایی و طیف خود، ابزاری قوی برای اندازه‌گیری فاصله در کیهان محسوب خواهد شد.
برای مشاهده NGC 206 در آسمان شب، در نیمکره شمالی زمین، ابتدا صورت فلکی آندرومدا را اشکار کنید. NGC 206 نزدیک به ۱ درجه در جهت جنوب شرقی مرکز کهکشان قرار دارد.
دسته بندی مطالب
