۴ بوکسور برتر تاریخ به انتخاب محمد علی کلی_اسکوار

در دنیای بوکس، افراد بسیاری ادعای آن را داشته‌اند که بهترین بوکسور همه دوران می باشند. چهره‌هایی همانند فلوید می‌ودر و مایک تایسون همه انها می‌توانند به‌حق خود را به‌گفتن بهترین بوکسور نسل خود، فارغ از دسته وزنی، معارفه کنند. اما مردی که گذر زمان هیچ خدشه‌ای به اعتبار و جایگاه او در دنیای بوکس داخل نکرده و به‌گفتن «بزرگ‌ترین بوکسور تاریخ» شناخته می‌بشود، محمد علی کلی است.

۱۲ بوکسوری که سنگین‌ترین مشت‌های تاریخ بوکس را داشتند؛ از راکی مارسیانو تا جو لوئیس

این قضیه گواهی بر عظمت بوکسور ملقب به «قهرمان مردم» است که حتی در سال ۲۰۲۵ نیز نام او هم چنان به طور گسترده به‌گفتن بهترین بوکسور تاریخ بر زبان‌ها است. از کسب مدال طلای المپیک در بازی‌های سال ۱۹۶۰ تا فتح گفتن قهرمانی سنگین‌وزن جهان در سن تنها ۲۲ سالگی، دوران حرفه‌ای محمد علی تقریباً بی‌نظیر است.

حتی فراتر از کمربندها و افتخاراتش، وجود او در برخی از بهترین و ماندگارترین مبارزات تاریخ بوکس، او را به یکی از بهترین ورزشکاران همه دوران تبدیل کرده است. مبارزات جنجالی، دیدنی و پرسر و صدای او با اسطوره‌های بوکس همانند سانی لیستون، جو فریزر و جورج فورمن، تا این مدت هم مورد او گفت و گو و تحسین قرار می‌گیرند.

با وجود این‌که محمد علی کلی از نگاه تعداد بسیاری به‌گفتن بهترین بوکسور تاریخ شناخته می‌بشود، او تصمیم گرفت خود را در فهرست چهار بوکسور برتر همه دوران قرار ندهد. در واقع، هنگامی مجری یک برنامه از او سوال کرد که خودش را در چه جایگاهی در بین بهترین بوکسورهای تاریخ قرار می‌دهد، کلی تنها او گفت که نمی‌خواهد جواب این سوال را بدهد. با این وجود انتخاب‌های او به گفتن ۴ بوکسور برتر تاریخ به ترتیب زیر می باشند:

۴- جک جانسون

یکی از تأثیرگذارترین بوکسورهایی که تا بحال داخل رینگ شده، جک جانسون نخستین قهرمان سیاه‌پوست سنگین‌وزن جهان می بود و مبارزه او در سال ۱۹۱۰ با جیمز جی. جفریز به‌گفتن «مبارزه قرن» شناخته می‌بشود. پیروزی جانسون بر جفریز سفیدپوست علتابراز شورش‌های نژادی در سراسر ایالات متحده شد.

در مصاحبه‌ای، محمد علی کلی به‌صراحت خبرداد که اگرچه خودش به‌گفتن بوکسوری جسور و مغرور شناخته می‌بشود، اما هیچ‌چیزی با اعتمادبه‌نفس مطلق جانسون قابل قیاس نیست، به‌اختصاصی با دقت به این که او با تهدیدهای زیاد جدی خشونت نژادی روبه رو می بود. در واقع، پیش از مبارزه برای قهرمانی با جفریز، حریف جانسون از بازنشستگی برگشت فقط برای این‌که او را به چالش بکشد. جان ال. سالیوان، دیگر بوکسور آمریکایی، بعد از این مبارزه این چنین او گفت:

«مبارزه قرن به آخر رسیده و یک مرد سیاه‌پوست قهرمان بلامنازع جهان شده است. این مبارزه ضعیفی می بود، این نبردِ کمتر از ۱۵ راند بین جیمز جی. جفریز و جک جانسون. به‌ندرت مسابقه‌ای قهرمانی تا این حد یک‌طرفه بوده است. همه آمادگی پر سر و صدای جفریز بی‌منفعت می بود. از همان لحظه به صدا درآمدن زنگ اول تا آخر، در مبارزه وجود نداشت. چه مشت چپ هوشمندانه، قوی و حیله‌گری دارد (جانسون). او یکی از زیرک‌ترین و هنرمندترین بوکسورهایی است که تا بحال پا به رینگ گذاشته‌اند.»

۳- جک دمپسی

با لقب «قاتل اهل مناسا» (The Manassa Mauler)، جک دمپسی، بوکسور زاده کلرادو، به زمان هفت سال قهرمان سنگین‌وزن جهان می بود و بین سال‌های ۱۹۱۹ تا ۱۹۲۷ در اوج قرار داشت. او در رتبه ششم فهرست مجله رینگ از بهترین بوکسورهای دسته سنگین‌وزن‌ تاریخ بوکس قرار داشته و بعد از یک دوران درخشان با ۶۸ پیروزی از ۸۳ مبارزه، داخل تالار مشاهیر این رشته شد.

احتمالا چشمگیرترین سال او ۱۹۱۸ می بود؛ وقتی که در ۱۷ مبارزه شرکت کرد، با ۱۵ پیروزی، ۱ ناکامی و یک مبارزه بدون نتیجه. در تابستان ۱۹۱۹، دمپسی برای کسب گفتن جهانی روبه رو جس ویلارد قرار گرفت، با این‌که نزدیک به ۱۲.۵ سانتی‌متر از او مختصر‌تر و بیشتر از ۲۲.۵ کیلوگرم سبک‌تر می بود. با این حال، دمپسی تنها در راند اول هفت بار ویلارد را روی زمین انداخت و به پیروزی قاطعی رسید.

«من فضانورد بوکسم. جو لوئیس و دمپسی فقط خلبان جت بودند. من در دنیای خودم هستم.»
(محمد علی کلی)

۲- شوگر ری رابینسون

واکر اسمیت جونیور، که در دنیای بوکس با نام شوگر ری رابینسون شناخته می‌بشود، می‌تواند خود را یکی از بزرگ‌ترین‌های تاریخ بوکس بداند. او در رده آماتور به‌قدری مسلط می بود که برخی اعتقاد دارند در ۸۵ مبارزه خود در آن سطح ناکامی‌ناپذیر می بود، رابینسون در سال ۱۹۴۰ داخل عرصه بوکس حرفه‌ای شد و بین سال‌های ۱۹۴۳ تا ۱۹۵۱ در ۹۱ مبارزه پیاپی ناکامی نخورد که به‌گفتن ششمین رکورد طویل‌زمان بدون ناکامی در تاریخ بوکس حرفه‌ای شناخته می‌بشود. او قهرمان اسبق دسته ولترویت و میدل‌ویت جهان می بود و دو بار در سال‌های ۱۹۴۲ و ۱۹۵۱ به‌گفتن بوکسور سال انتخاب شد.

محمد علی کلی در تمجید از رابینسون بی‌پروا می بود و بدون تردید او را بهترین بوکسور تاریخ بدون در نظر گرفتن دسته وزنی می‌دانست.

«برای من، در زمان خودش و حتی امروز، هنگامی می‌گویند شوگر ری رابینسون بهترین مبارز فارغ از دسته وزنی می بود، منظورشان این است که اگر فکر کنیم او یک سنگین‌وزن می بود و با همان سبک مبارزه می‌کرد، بهترین می بود.

باید اعتراف کنم، باید بگویم بله، رابینسون بزرگ‌ترین همه دوران است. من فیلم‌ مبارزاتش را دارم، آن زمان تماشا کردم، شما هم دارید. او مرد بسیار‌ای می بود. زمان‌بندی، شدت، عکس‌العمل، ریتم، بدنش – همه چیز بسیار می بود.»

۱- جو لوئیس

پیش از آن‌که محمد علی کلی ظهور کند، تعداد بسیاری جو لوئیس را بدون چون‌وچرا بهترین بوکسور سنگین‌وزن همه دوران می‌دانستند. با لقب «بمب‌افکن قهوه‌ای» (The Brown Bomber)، لوئیس به زمان ۱۲ سال از سال ۱۹۳۷ تا بازنشستگی موقت خود در سال ۱۹۴۹ بر بوکس سنگین‌وزن سلطه کامل داشت. او در کل ۲۵ بار به‌طور متوالی از کمربند قهرمانی خود دفاع کرد – بیشتر از هر بوکسور فرد دیگر در هر دسته وزنی – و رکورد طویل‌ترین دوره قهرمانی متوالی در تاریخ بوکس را نیز در اختیار دارد.

«من همیشه جو لوئیس را دست می‌انداختم که من بزرگ‌ترین همه دورانم. اما جو لوئیس بزرگ‌ترین سنگین‌وزن تاریخ می بود.» (محمد علی کلی)

تأثیر جو لوئیس بر دنیای بوکس حتی فراتر از این ورزش رفت؛ او به‌گفتن یک سیاه‌پوست به قهرمان ملی ایالات متحده تبدیل شد. در واقع، مبارزه برگشت او با بوکسور آلمانی، مکس اشملینگ، در سال ۱۹۳۸ علتشد لوئیس به نمادی برای مخالفت با نازیسم در اغاز جنگ جهانی دوم تبدیل بشود.