حذف دی‌اکسیدکربن از هوا راهی به‌شدت گران برای مبارزه با تحول اقلیم است_اسکوار

تکنولوژی‌ها و راه‌های بسیاری برای افت کربن محیط‌زیست و مبارزه با تحول اقلیم نظر شده است. اکنون یک گزارش تازه می‌گوید تکنولوژی‌هایی که تلاش دارند با خارج‌کردن دی‌اکسیدکربن از هوا تغییری محسوس در تحول اقلیم تشکیل کنند، به صدها میلیارد دلار بودجه دولتی نیاز دارند.

تکنولوژی‌های حذف دی‌اکسیدکربن یا به‌اختصار CDR در سال‌های تازه محبوبیت بالایی در بین سیاستمداران اشکار کرده‌اند. مطابق گزارش تازه مؤسسه پژوهشی رودیُم، دولت آمریکا باید سالانه ۱۰۰ میلیارد دلار روی تکنولوژی‌های CDR هزینه کند تا بتواند مقیاس آن‌ها را به‌قدر کافی افزایش دهد و به اهداف اقلیمی خود برسد.

هم چنان اشکار نیست که خارج‌کردن دی‌اکسیدکربن از هوا یک استراتژی مؤثر است یا خیر. تکنولوژی‌های CDR نتواسته‌اند ثابت کنند که قابلیت منفعت‌گیری در مقیاس‌های گسترده را دارند.

به‌نظر می‌رسد که تنها راه توقف تحول اقلیم و تحقق اهداف توافق‌نامه پاریس، افت وابستگی به سوخت‌های فسیلی باشد. دولت آمریکا در سال ۲۰۲۱ و در «قانون افت تورم»، ۳۶۹ میلیارد دلار را به انرژی‌های پاک تعلق داد. گزارش مذکور ادعا می‌کند که صرف ۱۰۰ میلیارد دلار از این بودجه برای تکنولوژی‌های CDR منطقی نیست.

صنایع سوخت فسیلی نیز به تکنولوژی‌های CDR روی آورده‌اند. آن‌ها حتی از این تکنولوژی منفعت گیری می‌کنند تا نفت را پایدار و دوستدار محیط‌زیست نمود دهند؛ اما انگارً هیچ‌کدام از این عمل های کافی نیستند.

راه‌های خارج‌کردن دی‌اکسید کربن از هوا

مطابق گزارش مذکور، سه روش متفاوت برای خارج‌کردن دی‌اکسیدکربن از هوا وجود دارد:

• راه حلهای طبیعی که بر جذب دی‌اکسیدکربن توسط گیاهان، خاک و دریاها متکی می باشند؛
• ساخت ماشین‌هایی که دی‌اکسیدکربن را به دام می‌اندازند؛
• تکنولوژی‌های ترکیبی که هر دو روش طبیعی و مهندسی را به‌کار می‌گیرند.

درختکاری تا به امروز محبوب‌ترین روش مبتنی بر طبیعت بوده، اما پیروزی بسیاری نداشته است. پژوهش‌های بسیاری نشان خواهند داد که پروژه‌های درختکاری نتوانسته‌اند آثار انتشار کردن گاز کربن را خنثی کنند. درخت‌ها طبق معمولً آن‌قدر زنده نمی‌همانند که بتوانند دی‌اکسیدکربن قابل‌توجهی را از اتمسفر کم کنند. به‌علاوه، طبق معمولً صنایع گوناگون تلاش می‌کنند ظرفیت جنگل‌ها را در حذف کربن زیاد زیاد تر از ظرفیت واقعی‌شان نشان دهند و به‌این‌ترتیب دست به سوءاستفاده بزنند.

ماشین‌هایی که دی‌اکسیدکربن را از هوا یا آب دریا خارج می‌کنند بهتر می‌توانند حساب گازهای گلخانه‌ای حذف‌شده را نگه دارند. اما این تکنولوژی‌ها نیازمند انرژی زیاد بسیاری می باشند که آن‌ها را بی فایده و بیش‌ازحد گران می‌کند. حداقل ۶۰۰ دلار هزینه ملزوم است تا یک تُن دی‌اکسیدکربن با این ماشین‌ها از هوا حذف بشود. با ضرب این مقدار در چند میلیارد تُن کربن، به حداقل صدها میلیارد دلار هزینه می‌رسیم.

متخصصان می‌گویند دو راه زودبازده‌تر این است که از جنگل‌زدایی و انتشار کردن دی‌اکسیدکربن زیاد تر جلوگیری کنیم. بودجه‌ها باید برای یافتن راه‌های بهتر برای افت انتشار کردن گازهای گلخانه‌ای هزینه شوند. بعد از آن می‌توانیم منبع های اضافی را به حذف کربن تعلق دهیم.