شمارش معکوس آقای خشمگین_اسکوار

۱- به گمان زیاد تا به حال ماجرا به گوشتان رسیده باشد. گای بیهم یا آن‌طور که در دنیای تشکیل محتوای آنلاین می‌شناسیمش، «دکتر دیس‌ریسپکت»، دچار یکی از بزرگ‌ترین پرونده‌های آنلاین در عرصه سواستفاده از افراد زیر سن قانونی شده است. آن‌چه رخ داده – به‌نظر می‌رسد – تنها شامل رفت و برگشت چند مطلب با فردی زیر سن قانونی بوده است؛ اما این مطلب‌ها هیچ زمان به دیدار و یا بیشتر از آن ختم نشده‌اند. قبل از این‌که به حالت امروز دکتر بپردازیم، مرور یک مسئله خالی از لطف نیست: تلاش در هرگونه فریب افراد زیر سن قانونی، هرجایی از دنیا محکوم است. حال فکر کنید که این اتفاق توسط یک شخص متاهل دارای فرزند و یقیناً چندین میلیون جستوجو‌کننده در بسترهای گوناگون به وقوع بپیوند. دکتر دیس‌ریسپکت در آخرین بیانیه خود او گفت که این مطلب‌ها رد و بدل شده‌اند؛ اما در ادامه اصرار کرد که ربط او با این شخص از مطلب‌های ویسپر توئیچ فراتر نرفته است و قصدی هم پشت آن نبوده.

۲- به گمان زیاد سوال‌های پرشماری در ذهنتان شکل گرفته باشد. در این چند خط یادداشت هم تلاش دارم تا خوانش خود از اتفاقات این زمان و به گمان زیاد جواب چند سوال را با شما به اشتراک بگذارم. اولین سوال این است که چرا اکنون و چرا در شرایط جاری این چنین پرونده‌ای نقل می‌بشود؟ مگر نه این‌که ۷ سال از زمان ارسال مطلب و ۴ سال از قطع همکاری بین توئیچ و دکتر می‌گذرد؟ مگر نه این‌که ۲ سال پیش دکتر دیس‌ریسپکت خبرداد که هرچه بین او و توئیچ بوده، حل شده است و او حتی غرامتی که می‌خواسته را هم از کمپانی آمریکایی گرفته. بعد چرا اکنون و آن هم به واسطه‌ی شخصی که از شرکت جدا شده، این چنین قضیه‌ای نقل می‌بشود؟ حقیقت این است که اگر می‌خواستم چند روز قبل به شما جواب بدهم، گمان دست داشتن توئیچ در ماجرا را بیش‌تر می‌دانستم؛ اما اکنون که گزارش‌ها می‌گویند توئیچ همان زمان دکتر را به سازمان‌های مرتبط در آمریکا ارجاع داده است، باید بگوییم که وکلای آمازون کارشان را به بهترین شکل انجام داده‌اند. شرکت آمریکایی سکوت می‌کند، نه برای اندوخته‌های از دست رفته؛ بلکه برای اندوخته‌هایی که امکان پذیر از دست بروند.

۳- اگر توضیحات مدیران اسبق توئیچ را ملاک قرار دهیم (که تا به حال هم کاملا درست از آب درآمده‌اند و منبع های خبری هم با آن‌ها در تعامل می باشند)، افراد فرد دیگر از نام‌های آشنای این بستر استریمینگ می باشند که پایشان در پرونده‌های شبیه دچار است. یعنی حداقل و در کم‌ترین سطح، به شخص یا گروهی خاص که زیر سن قانونی می باشند، مطلب‌های جنسی یا مطلب‌های شبیه آن فرستاده اند. این‌جاست که توجیه سکوت توئیچ اشکار می‌بشود. آن‌ها به گمان زیاد دلواپس از دست رفتن قراردادهای چند میلیون دلاری فرد دیگر می باشند که در جریان است. اگر بخواهند با جزئیات بیش‌تر و به شکل عمومی درمورد‌ی دکتر دیس‌ریسپکت سخن بگویید کنند، نوبت به افراد دیگر هم خواهد رسید و این‌جاست که ضررهای مالی جبران‌ناپذیری فهمید‌شان خواهد شد. اگرچه دیر یا سریع سختی افکار عمومی آن‌ها را به سمت آشکار کردن حقایق بیش‌تر خواهد برد؛ اما تا همین‌جای کار هم به نظر نمی‌رسد که توئیچ از آن‌چه اتفاق افتاده، خوشحال باشد.

۴- چرا فکر می‌کنیم توئیچ، آن هم در شرایطی که یک دعوای حقوقی با دکتر دیس‌ریسپکت را توانایی کرده، بازهم از بازنشر این اطلاعات خوشحال نیست؟ جواب ساده است. توئیچ یک بستر محتوایی است که به اراعه‌دهندگان محتوا اجازه‌ی پخش زنده می‌دهد و در نظر دیگر، طیف وسیعی از مخاطبان از افرادی در طیف سنی زیر ۱۸ سال به چشم می‌خورند. در این چنین شرایطی، توئیچ و از آن مهم‌تر کمپانی آمازون ترجیح خواهند داد تا به‌جای بردن دعواهای آنلاین بر سر این‌که حق با چه فردی است، بستر اراعه‌ی محتوای خود را یک فضای امن برای همه اقشار نمود دهند. فکر کنید هنگامی پدر و مادرها فهمید شوند که تعدادی از محتواسازان (که قطعا نماینده این قشر نیستند و به جمع معدودی از آن‌ها اشاره داریم) این چنین مطلب‌هایی را رد و بدل کرده‌اند. این بار توئیچ به گفتن یک اراعه‌دهنده محتوا زیر سوال خواهد می بود که نتوانسته حتی بهترین محتواسازانش و افرادی که با آن‌ها قرارداد کاری مستقیم داشته را تحت نظارت قرار دهد.

۵- و اما یک سوال پایانی: چرا دکتر دیس‌ریسپکت به‌جز بیانیه‌ای که انتشار کرده، عکس العمل بیش‌تری به این ماجرا نشان نمی‌دهد؟ او در سخن بگویید‌هایش او گفت که مطلب‌ها را رد و بدل کرده است؛ اما اصرار کرد که هیچ عکس یا قرار حضوری بیشتر از آن مطلب‌ها در کار نبوده. به یاد بیاورید که این اولین بار نیست که گای بیهم این چنین رفتاری را می‌کند. او پیش از این هم در سال ۲۰۱۷ در جریان استریم‌هایش به مخاطبان او گفت که به همسرش خیانت کرده و از این کار به شدت پشیمان است. حقیقت این است که احتمالا دکتر دیس‌ریسپکت شخصیت سرسخت و عصبانی به نظر بیاید؛ اما در آن پشت گای بیهم در شکننده‌ترین روزهای زندگی کاری خود قرار دارد. او باز هم همان کاری را تکرار کرده است که ۷ سال پیش هم به سود او به آخر رسید: فرار رو به جلو و یقیناً چشم به راه ماندن برای حل شدن همه چیز به مرور زمان. باید چشم به راه ماند و دید که زمان این بار تا چه اندازه با آقای استریمر مهربان خواهد می بود و سرانجام این پرونده عظیم اخلاقی چه خواهد شد.