کشف شواهد قدیمی‌ترین الفبای جهان در استوانه‌ای ۴۴۰۰ ساله + عکس_اسکوار

طی سال‌های ۱۹۹۴ تا ۲۰۱۰، باستان‌شناسان آمریکایی و هلندی محوطه‌ای مربوط به ابتدای عصر برنز را در شهر حلب سوریه حفاری کردند. در مقبره‌ای که به‌خوبی نگه داری شده می بود، چند اسکلت، جواهرات طلا و نقره، ظروف پخت‌و‌پز، سرنیزه و سفال اشکار شد. در کنار ظروف سفالی، چیزی زیاد باارزش‌ نیز کشف شد: ۴ استوانه سفالی ۴ هزار و ۴۰۰ ساله که به نظر می‌رسد قدیمی‌ترین الفبای بشر روی آن حک شده‌ است.

بر پایه گزارش Gizmodo، قدمت نوشته کشف‌شده به نزدیک به ۲ هزار و ۴۰۰ سال قبل از میلاد می‌رسد؛ تقریباً ۵۰۰ سال قدیمی‌تر از دیگر خط‌های الفبایی باستانی شناخته‌شده. «گلن شوارتز» (Glenn Schwartz)، باستان‌شناس دانشگاه جان هاپکینز، می‌گوید استوانه‌ای سفالی در مقبره‌ای حاوی ۶ اسکلت در شمال سوریه یافت شده که روی آن کلمه «سیلانو» (Silanu) حک شده است که گمان دارد نام شخص باشد.

این استوانه که به اندازه ۴ انگشت است، همراه ۳ مورد دیگر با حکاکی‌های شبیه در مقبره‌ای در «تل اُم‌المراء» (Tell Umm el-Marra)، شهری باستانی که بین حلب امروزی و رود فرات قرار دارد، کشف شده است.

کشف قدیمی‌ترین الفبای جهان در سوریه

الفباها کلمات را به حروف صامت و مصوت تقسیم می‌کنند و طبق معمولً ۲۰ تا ۴۰ کاراکتر دارند. الفباها نسبت به نظام‌های نوشتار قدیمی‌تر همانند هیروگلیف‌های مصری و خط میخی بین‌النهرین ساده‌ترند. آن نظام‌ها از نماد منفعت گیری می‌کردند که عمدتاً هر نماد یک کلمه یا هجا به حساب می‌آید.

دانشمندان پیشتر گمان می‌کردند اولین الفبا نزدیک به سال ۱۹۰۰ قبل از میلاد ساخته شده است. اکنون به حرف های گلن شوارتز، این کشف تازه روایت ما را از نحوه تشکیل الفبا تحول می‌دهد. در تکه سفالی که این حروف روی آن نقش بسته، سوراخ‌های کوچکی نیز حفر شده‌اند که به گمان زیادً نخ‌هایی از آن رد می‌کردند تا این تکه‌های سفالی همانند برچسبی روی کالاها قرار بگیرند.

شوارتز می‌گوید کلمه حک‌شده سینالو امکان پذیر گیرنده یا فرستنده برخی کوزه‌های غذا و نوشیدنی باشد که در مقبره دفن شده‌اند تا ساکنانش در زندگی بعد از مرگ بدانند این اموال متعلق به آنهاست. این مقبره به گمان زیادً متعلق به یکی از خانواده‌های ثروتمند و قوی شهر بوده است.

باستان‌شناسان اولین‌ بار این سفال‌ها را سال ۲۰۰۴ اشکار کردند و تجزیه‌وتحلیل رادیوکربن نشان داد قدمت خاک رس آنها به نزدیک به ۲ هزار و ۴۰۰ سال قبل از میلاد می‌رسد. سال ۲۰۲۱ نیز شوارتز جزئیات این استوانه را در مجله‌ای ایتالیایی به نام Pasiphae توصیف کرد. اما این تحقیق زیاد موردتوجه قرار نگرفت. این بی‌توجهی تا حدی به این علت می بود که شوارتز در تفسیر خود از کتیبه‌ها، از به‌کاربردن گفتن حروف الفبا محتاط می بود. او اکنون در نشست سالانه انجمن تحقیقات آمریکا در بوستون تفسیر یقین‌تری از یافته‌هایش اراعه کرده است.